فناوری
چرخه عمر توسعه نرم‌افزار چیست؟
SDLC یا چرخه عمر توسعه نرم‌افزار (Software Development Life Cycle)، مجموعه‌ای از مراحل استفاده شده برای ایجاد برنامه‌های نرم‌افزاری است. این مراحل فرآیند توسعه را به وظایفی تقسیم می‌کند که می‌توان آن‌ها را تعیین، تکمیل و اندازه‌گیری کرد.
چرخه عمر توسعه نرم‌افزار چیست؟
چرخه عمر توسعه نرم‌افزار، کاربرد روش‌های استاندارد کسب و کار در ساخت برنامه‌های نرم‌افزاری است. این برنامه به طور معمول به شش تا هشت مرحله تقسیم می‌شود: برنامه‌ریزی، الزامات، طراحی، ساخت، سند، آزمایش، استقرار، نگهداری. بعضی از مدیران پروژه بسته به دامنه پروژه، مراحل را ترکیب، تقسیم یا حذف می‌کنند. این‌ها مولفه‌های اصلی توصیه شده برای همه پروژه‌های توسعه نرم‌افزار هستند.
چرخه عمر توسعه نرم‌افزار راهی برای اندازه‌گیری و بهبود روند توسعه است. این امر اجازه می‌دهد تا تجزیه و تحلیل مو به مو در هر مرحله از روند انجام شود. این به نوبه خود به شرکت‌ها کمک می‌کند تا در هر مرحله کارایی خود را به حداکثر برسانند. با افزایش قدرت محاسبات، تقاضای بیشتری برای نرم‌افزار و توسعه‌دهندگان ایجاد می‌شود. شرکت‌ها باید هزینه‌ها را کاهش دهند، نرم‌افزار را سریع‌تر تحویل دهند و نیاز مشتریان خود را برآورده یا از آن‌ها فراتر روند. چرخه عمر توسعه نرم‌افزار با شناسایی ناکارآمدی و هزینه‌های بالاتر و رفع صحیح عملکرد آن‌ها به دستیابی به این اهداف کمک می‌کند.
چرخه عمر توسعه نرم‌افزار چگونه کار می‌کند
چرخه عمر توسعه نرم‌افزار به سادگی هر وظیفه مورد نیاز برای تهیه یک برنامه نرم‌افزاری را شرح می‌دهد. این امر به کاهش دورریز و افزایش کارایی فرآیند توسعه کمک می‌کند. نظارت تضمین می‌کند پروژه در مسیر خود باقی بماند و همچنین یک سرمایه‌گذاری عملی برای شرکت است.
بسیاری از شرکت‌ها این مراحل را به واحدهای کوچک‌تر تقسیم می‌کنند. برنامه‌ریزی ممکن است به تحقیقات فناوری، تحقیقات بازاریابی و تجزیه و تحلیل هزینه و سود تبدیل شود. مراحل دیگر می‌توانند با یکدیگر ادغام شوند. مرحله آزمایش می‌تواند هم‌زمان با مرحله توسعه اجرا شود، زیرا توسعه‌دهندگان باید خطاهایی را که هنگام آزمایش رخ می‌دهند برطرف کنند.
هفت مرحله چرخه عمر توسعه نرم‌افزار
۱- برنامه‌ریزی
در مرحله برنامه‌ریزی، رهبران پروژه شرایط پروژه را ارزیابی می‌کنند. این شامل محاسبه هزینه‌های کارگری و مادی، ایجاد یک جدول زمانی با اهداف و ایجاد تیم‌های پروژه و ساختار رهبری است.
همچنین برنامه‌ریزی می‌تواند شامل بازخورد ذی‌نفعان باشد. ذی‌نفع هر کسی است که می‌خواهد از این برنامه بهره‌مند شود. سعی کنید از مشتریان بالقوه، توسعه‌دهندگان، متخصصان موضوع و تکرارهای فروش بازخورد بگیرید.
برنامه‌ریزی باید دامنه و هدف برنامه را به وضوح مشخص کند. این برنامه دوره و مفاد تیم را برای ایجاد موثر نرم‌افزار ترسیم می‌کند؛ همچنین محدودیت‌هایی را برای کمک به جلوگیری از منحرف شدن پروژه از هدف اصلی خود تعیین می‌کند.
۲- تعریف الزامات
تعریف الزامات بخشی از برنامه‌ریزی برای تعیین کارهایی است که برنامه قرار است انجام دهد و الزامات آن در نظر گرفته شده است. به عنوان مثال، یک برنامه رسانه اجتماعی نیاز به توانایی برقراری ارتباط با یک دوست دارد.
این الزامات همچنین شامل تعریف منابع مورد نیاز برای ساخت پروژه است. به عنوان مثال، یک تیم ممکن است نرم‌افزاری برای کنترل ماشین سفارشی تولید کند. دستگاه در فرآیند نیاز است.
۳- طراحی و نمونه‌سازی
فاز طراحی، روش کار یک نرم‌افزار را مدل‌سازی می‌کند. برخی از جنبه‌های طراحی عبارتند از:
- معماری: زبان برنامه‌نویسی، روش‌های صنعت، طراحی کلی و استفاده از هر الگو را مشخص می‌کند.
- رابط کاربری: روش‌های تعامل مشتریان با نرم‌افزار و نحوه پاسخگویی نرم‌افزار به ورودی را مشخص می‌کند.
- پلتفرم‌ها: سیستم‌عامل‌هایی را که نرم‌افزار روی آن‌ها اجرا می‌شود مانند اپل، اندروید، نسخه ویندوز، لینوکس یا حتی کنسول‌های بازی را تعریف می‌کند.
- برنامه‌نویسی: نه تنها زبان برنامه‌نویسی، بلکه شامل روش‌های حل مشکلات و انجام وظایف در برنامه است.
- ارتباطات: روش‌هایی را که برنامه می‌تواند با دارایی‌های دیگر مانند سرور مرکزی یا سایر موارد برنامه ارتباط برقرار کند، تعریف می‌کند.
- امنیت: اقدامات انجام شده برای ایمن‌سازی برنامه را مشخص می‌کند و ممکن است شامل رمزگذاری ترافیک SSL، حفاظت از رمز عبور و ذخیره امن اطلاعات کاربری باشد.
نمونه‌سازی اولیه می‌تواند بخشی از مرحله طراحی باشد. این یک ایده اساسی از ظاهر برنامه و عملکرد آن را نشان می‌دهد. این طرح “عملی” می‌تواند به ذی‌نفعان نشان داده شود. برای بهبود برنامه از بازخورد استفاده کنید. تغییر نمونه اولیه نسبت به بازنویسی کد برای ایجاد تغییر در مرحله توسعه، هزینه کمتری دارد.
۴- توسعه نرم‌افزار
این مرحله شامل ساختن برنامه می‌شود. یک پروژه کوچک ممکن است توسط یک توسعه‌دهنده نوشته شود، در حالی که یک پروژه بزرگ ممکن است بین چندین تیم تقسیم گردد. در این مرحله از برنامه Access Control یا Source Code Management استفاده کنید. این سیستم‌ها به توسعه‌دهندگان کمک می‌کنند تا تغییرات کد را پیگیری کنند. آن‌ها همچنین به اطمینان از سازگاری بین پروژه‌های مختلف تیمی و اطمینان از تحقق اهداف کمک می‌کنند.
روند کدگذاری شامل بسیاری از کارهای دیگر است. بسیاری از توسعه‌دهندگان باید مهارت‌های خود را افزایش دهند یا به صورت تیمی کار کنند. یافتن و رفع خطاها و اشکالات بسیار حیاتی است. وظایف اغلب روند توسعه را متوقف می‌کنند، مانند انتظار برای نتایج یا کامپایل کد برای اجرای یک برنامه. چرخه عمر توسعه نرم‌افزار می‌تواند این تأخیرها را پیش‌بینی کند تا توسعه‌دهندگان بتوانند سایر وظایف را بر عهده بگیرند.
توسعه‌دهندگان نرم‌افزار از دستورالعمل‌ها و توضیحات قدردانی می‌کنند. مستندات می‌تواند یک گشت و گذار سریع در ویژگی‌های اصلی برنامه باشد که در اولین راه‌اندازی نمایش داده می‌شود. این می‌تواند شامل آموزش‌های ویدئویی برای کارهای پیچیده باشد. اسناد مکتوب مانند راهنماهای کاربر، راهنماهای عیب‌یابی و سوالات متداول کاربران در حل مشکلات یا سوالات فنی کمک می‌کند.
۵- تست کردن
آزمایش یک برنامه قبل از در دسترس قرار دادن آن برای کاربران بسیار مهم است. بسیاری از آزمایشات می‌توانند بصورت خودکار انجام شوند، مانند آزمایشات امنیتی. آزمایشات دیگر فقط در یک محیط خاص قابل انجام است؛ ایجاد یک محیط تولید شبیه‌سازی شده برای استقرارهای پیچیده را در نظر بگیرید. آزمایش باید عملکرد صحیح هر فرایند را تضمین کند. قسمت‌های مختلف برنامه نیز باید آزمایش شوند تا به طور یکپارچه با هم کار کنند: آزمون عملکرد، برای کاهش تاخیر در پردازش. مرحله آزمایش به کاهش تعداد اشکالاتی که کاربران با آن روبرو هستند کمک می‌کند. این امر منجر به رضایت بیشتر کاربر و استفاده بهتر می‌شود.
۶- استقرار
در مرحله استقرار، برنامه در دسترس کاربران قرار می‌گیرد. بسیاری از شرکت‌ها ترجیح می‌دهند مرحله استقرار را به صورت خودکار انجام دهند. این می‌تواند به سادگی درگاه پرداخت و لینک بارگیری در وب سایت شرکت باشد. همچنین ممکن است بارگیری یک برنامه کاربردی در تلفن هوشمند باشد.
استقرار نیز می‌تواند پیچیده باشد. به روزرسانی یک پایگاه داده در کل شرکت به یک برنامه تازه توسعه‌یافته یکی از این موارد است. از آنجا که چندین سیستم دیگر توسط پایگاه داده استفاده می‌شود، ادغام این ارتقا می‌تواند زمان و تلاش بیشتری ببرد.
