نقش تحول دیجیتال در دورکاری زمان همه‌گیری ویروس کرونا (COVID-19)

همه‌گیری ویروس COVID-19 از طریق تحول دیجیتال که هم چالش و هم فرصت را به همراه دارد، استفاده از فناوری را در زندگی روزمره و کاری ما افزایش داده است.

ویروس کرونا (COVID-19) از اوایل سال ۲۰۲۰ باعث ایجاد اختلالات و هرج و مرج گسترده در سراسر جهان شده است. جهان هرگز حمله ویروسی به این عظمت که زندگی روزمره ما را چنین دگرگون کند تجربه نکرده است و به مرور زمان مردم در سراسر جهان به این شیوه جدید زندگی عادت می‌کنند . در حالی که نگرانی قابل توجهی در مورد “موج دوم” یا شیوع مجدد ویروس در بسیاری از مناطق جهان وجود دارد، اما مردم تقریبا پذیرفته‌اند که این ویروس برخی از الگوهای زندگی شخصی و کاری ما را تغییر داده است. کاملاً مشهود است که  وابستگی ما به سیستم‌های اطلاعاتی و فناوری در طول دوره COVID-19، زمانی که قرنطینه و ایجاد فاصله اجتماعی توسط دولت اعمال شد، به طور قابل توجهی افزایش یافته است. ما همچنان به پذیرش و انتشار سریع برنامه‌های مختلف فناوری (به عنوان مثال نرم‌افزار تماس صوتی و تصویری، رسانه‌های اجتماعی جدید، لوازم خانگی)، افزایش چشمگیر خریدهای آنلاین و فناوری مربوط به سرگرمی (مانند خدمات پخش فیلم، بازی‌ها و موسیقی) ادامه می‌دهیم. افراد و سازمان‌ها با فراوانی فرصت‌های جدید و چالش‌های استفاده از فناوری مواجه شده‌اند و خواستار انجام تحقیقات جدیدی درباره استفاده مصرفی و سازمانی این فناوری هستند.

تصویب و انتشار فناوری جدید در دوره COVID-19

پذیرش و انتشار فناوری از بیش از سه دهه پیش، بر سیستم‌های اطلاعاتی و مدیریتی غلبه کرده است. انگیزه استفاده از برنامه‌های کاربردی فناوری مانند Zoom، رسانه‌های اجتماعی به دلیل قرنطینه و ایجاد فاصله اجتماعی، ابعاد جدیدی را به پذیرش فناوری اضافه نموده است. انتشار فناوری در این مدت، اغلب از مرزهای اجتماعی و ملی فراتر رفته و در سراسر جهان گسترش یافته است. افزایش ناگهانی استفاده و محبوبیت Zoom و TikTok نشان می‌دهد که یک برنامه کاربردی فناوری با چه سرعتی می‌تواند در سطح جهان گسترش یابد.

به دلیل قرنطینه، انگیزه افراد برای برقراری ارتباط به دلایل شخصی و کار در مقایسه با زمان عادی تا حدودی متفاوت شده است. برای استفاده سازمانی از فناوری، افراد ممکن است در رابطه با سهولت استفاده با چالش‌های مختلفی روبرو شده باشند، زیرا پشتیبانی فنی ممکن است با حالت عادی فرق کند. بسیاری از سازمان‌ها برای رفع مشکلات کارکنان خود در رفع چالش‌های فناوری مربوط به کار در خانه، اقدامات مختلفی از جمله ارائه پشتیبانی سخت‌افزاری و نرم‌افزاری و آموزش مجازی را انجام داده‌اند. با انجام کارهای تجربی می‌توان بررسی کرد که آیا این اقدامات کافی و مناسب هستند یا خیر. محدوده‌هایی برای تحقیق مثبت‌گرایانه، تفسیرگرایانه و روش‌های ترکیبی برای بررسی و تجزیه و تحلیل پذیرش فناوری جدید در طول دوره COVID-19 با تمرکز ویژه بر تأثیر فضا و تفاوت بین کار در دفتر و محیط خانه وجود دارد.

سازگاری و کنار آمدن با استفاده از فناوری

دورکاری در دو دهه گذشته مورد توجه تحقیقات بسیاری قرار گرفته است. با این حال ، قبل از شیوع COVID-19، کار در خانه و از راه دور برای سازمان‌های خاص بود. قرنطینه و فاصله اجتماعی منجر به ایجاد تغییرات قابل توجهی در سیاست دورکاری شد. تقریباً همه افراد شاغل و خوداشتغال (مگر در بخش‌های خاصی مانند امنیت، خرده‌فروشی و مراقبت‌های بهداشتی)، با یا بدون هرگونه تجربه قبلی یا آماده‌سازی برای چنین شرایطی مجبور به کار در خانه شدند . به همین ترتیب، مردم برای حفظ تعادل بین زندگی و کار با چالش‌های جدید و بیشتری مواجه شدند. با تعطیل شدن مدارس، والدین شاغل در مراقبت از کودکان هنگام کار در خانه دچار مشکل شدند. محدودیت فعالیت‌ها و سرگرمی‌های فضای باز (مانند فیلم، تئاتر و ورزش) گزینه‌های آن‌ها را برای تفریح ​​کاهش داد. در نتیجه، مردم در تلاش مداوم برای سازگاری با الگوهای جدید کار و کنار آمدن با تقاضای فزاینده استفاده از فناوری بودند. این شرایط سرزده و ناخوانده در فناوری منجر به تغییر در ماهیت، الگو و مدت زمان کار، افزایش عدم قطعیت‌ها و به چالش کشیدن توانایی‌ها و شایستگی‌های افراد شد. این الگوی کار جدید، ابعاد تازه‌ای را برای تحقیق در مورد دورکاری به وجود آورده است که در آن افراد سطوح استرس مختلفی دارند. مقابله با استرس و سازگاری با فناوری می‌تواند از طریق تحقیقات بیشتر در مورد چگونگی کنار آمدن افراد با این الگوی کار جدید، نوع اقدامات آن‌ها، نحوه ایجاد تعادل میان کار و زندگی و اینکه چگونه سازمان‌ها می‌توانند از آن‌ها در این شرایط سخت حمایت کنند، حاصل شود.

اگرچه تا به امروز، بسته به کشورها، بیماری همه‌گیر COVID-19 فقط برای ۶-۸ ماه وجود داشته است، در حال حاضر مقالات موضوعی تحقیقاتی و نظری و مقالات کنفرانسی زیادی در مورد آن منتشر شده است. در طول ماه اوت، روش تحقیق COVID-19 را در زمینه دانشگاهی سیستم‌های اطلاعاتی نشان داد. آن‌ها جامعه محققان IS را تشویق کرده‌اند تا مشاهدات، تحقیقات و مطالعات خود را انتشار دهند. در حال حاضر، اولین ارائه نتایج اولیه و تحقیقات در مورد COVID-19 در کنفرانس‌های IS و مجلات ظاهر شده است. در این زمینه، تاکنون سه روش شناختی توجه دانشگاهیان را جلب کرده است:

1. داده‌های بزرگ؛ از جمله یادگیری ماشین، تجزیه و تحلیل احساسات، تجزیه و تحلیل عاطفی و تجزیه و تحلیل عملکردی.
2. نظریه فرایند عادی‌سازی (NPT)
3. نظریه رشد

اولین مورد از این دو روش تحقیق در این قسمت از مقاله ارائه خواهد شد.

استفاده از رویکرد داده‌های بزرگ در حال حاضر غالب است. یکی از مطالعات اولیه، مقدماتی در مورد چشم‌انداز رفتاری کاربران شبکه‌های اجتماعی (به ویژه توییتر) در مورد بیماری همه گیر COVID-19، در ارائه کرده است. این تحقیق با استفاده از تجزیه و تحلیل شبکه‌های اجتماعی، مانند احساسات، عواطف و تجزیه و تحلیل موضوعی انجام شده است.

نظریه فرایند عادی‌سازی (NPT) نقش بسزایی در بین روش‌های علمی مطالعه تغییر شکل الگوی کار کارمندان در وضعیت همه‌گیری ویروس دارد. این نظریه در اصل توسط می و فینچ  پیشنهاد شد. از آنجا که COVID-19 فرآیندهای جدید مبتنی بر فناوری را ایجاد می‌کند ، شرکت‌ها و موسسات باید آن‌ها را برای دستیابی به اهداف از طریق این روش‌ها استانداردسازی کنند. تئوری NP دستورالعمل‌هایی را برای ایجاد برنامه‌های بهتر و مدیریت این فرایندهای جدید ارائه می‌دهد.

اگرچه تا به امروز، بسته به کشور، بیماری همه‌گیر COVID-19 فقط برای ۶-۸ ماه وجود داشته است، در حال حاضر مقالات موضوعی تحقیقاتی و نظری و مقالات کنفرانسی زیادی در مورد آن منتشر شده است. یکی از مطالعات مقدماتی در مورد چشم‌انداز رفتاری کاربران شبکه های اجتماعی (به ویژه توییتر) در مورد بیماری همه‌گیر COVID-19 در ارائه شده است. این تحقیق با استفاده از تجزیه و تحلیل شبکه‌های اجتماعی مانند احساسات و عواطف و تجزیه و تحلیل موضوعی انجام شده است. سیاو و هان  تحقیقات در مورد تأثیرات فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی (ICT) بر مدیریت و کنترل بیماری همه‌گیر COVID-19 را اعلام کردند، به عنوان مثال ردیابی قرارداد با استفاده از تئوری رشد و داده‌های ثانویه بدون استفاده از تحلیل‌های شبکه‌های اجتماعی. بهترین روش‌ها در استفاده از ICT برای مدیریت و کنترل همه‌گیری ویروس ایجاد می‌شود. گروه نویسندگان شناخته شده  بر نقش پیشرو IS در مقابله با چالش COVID-19، تبدیل کار و تجارت در دفتر به دورکاری و پیامدهای طولانی‌مدت آن تأکید می‌کنند. رائو و همکاران با استفاده از پیام‌های هشداردهنده و اطمینان‌بخش در زمینه بیماری همه‌گیر کرونا، استفاده از توییتر را به عنوان ابزاری برای برقراری ارتباط در زمان بحران بررسی کرد.

تأثیر همه‌گیری COVID-19 بر جامعه و کسب و کار توجه تعداد فزاینده‌ای از محققان و موسسات تحقیقاتی را به خود جلب کرده است. به عنوان مثال، مجمع جهانی اقتصاد، ۱۰ روند فناوری را که باید در طول بیماری همه‌گیر COVID-19 مشاهده شود، شناسایی کرد (WEF Forum). بیشتر آن‌ها کاملاً با فناوری اطلاعات در ارتباط هستند، به ویژه خرید آنلاین و تحویل با استفاده از ربات‌ها، پرداخت دیجیتال و بدون تماس، آموزش از راه دور، اختلال در زنجیره تامین ۴٫۰، ۵G و فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) و در آخر دورکاری. آخرین مورد احتمالا بیشترین تغییر را دارد. در حال حاضر، تصویری ملموس از اجرای سریع دورکاری در مراکز اداری تقریباً خالی شهرها در زمان ویروس کرونا دیده می‌شود. این پدیده با استفاده از روش‌های تجزیه و تحلیل شبکه‌های اجتماعی، الهام‌بخش تحقیقات ما بوده است که نتایج آن در این مقاله ارائه می‌گردد. بنابراین، هدف مقاله تحقیق است؛ شناسایی، تجزیه و تحلیل و تفسیر نظرات اصلی، موضوعات و زمینه‌های مربوط به دورکاری با استفاده از روش‌های تجزیه و تحلیل رسانه‌های اجتماعی، به ویژه WS، استخراج متن و یادگیری ماشین (ML).

در طی چند هفته، COVID-19 کار سنتی در دفاتر اداری را به دورکاری تبدیل کرد. کارول و کانبوی این را یک “انفجار بزرگ” می‌دانند که سازمان‌ها مجبور به تغییر سریع فناوری می‌شوند. سخنان اگرفالک ، که اظهار داشت “بیماری ویروس کرونا ۲۰۱۹ (COVID-19) دنیای ما را برای همیشه تغییر داده است.” حتی قدرتمندتر است. در حقیقت، حتی پایان یافتن همه‌گیری کرونا در جهان به معنای بازگشت به الگوی کاری و زندگی قبل از آن نخواهد بود.

بسیاری از کارمندان بعد از همه‌گیری کرونا علاقه و تمایل خود را برای ادامه کار دیجیتالی و آنلاین اعلام کرده‌اند. همانطور که سوان  نقل می‌کند: “ما شاهد چیزی هستیم که مطمئناً به عنوان استقرار تاریخی دورکاری و دسترسی دیجیتال به خدمات در هر زمینه از آن یاد می‌شود.” بنابراین، فقط در چند ماه، نقش دورکاری در جامعه و کسب و کار در سه مرحله اصلی زیر متحول شده است:

• مرحله قبل از COVID – دورکاری اختیاری
• مرحله COVID – تحول عظیم در دورکاری
• مرحله بعد از COVID – غالب شدن دورکاری