مدیریت منابع انسانی
برنامه‌ریزی مسیر شغلی
اهداف مدیریت مسیر شغلی چیست؟
۱-یکپارچه شدن با برنامه ریزی نیروی انسانی ۲- طراحی مسیر های شغلی ۳- ارائه اطلاعات مسیر شغلی ۴- اعلان شغلی ۵- ارزیابی کارکنان ۶- مشاوره مسیر شغلی ۷- تجربه کاری جهت توسعه ۸- پشتیبانی مدیریت ۹- تحصیلات و آموزش ۱۰- خط مشی های جدید اداره کارکنان
طراحی مسیرهای پیشرفت شغلی در یک سازمان
مسیر پیشرفت شغلی بسوی شغل های بالاتر تکامل می‌‌یابد. میسر های شغلی میتواند جهت رشد در گروههای شغلی متنوع بطور وسیع ایجاد شود مثل فروشندگی، پردازنده داده، تحقیق آزمایشگاهی، امور کارکنان و… هر شغل موفق در مسیر شغلی باید حداقل مهارت جدیدی را بطلبد که در شغل قبلی وجود نداشته باشد علاوه بر این مشاغل موجود در هر مسیر شغلی باید یک رابطه منطقی با دیگر مشاغل داشته باشد.
به عنوان مثال شغل الف پایین ترین شغل موجود در مسیر شغلی باید شامل تعدادی از عناصر مهارت باشد که همچنین در شغل ب د شغل دوم مسیر شغلی ۱ نیز موجود باشد.
بنابراین هنگامیکه یک کارمند از شغل الف به شغل ب حرکت میکند مجبور نیست همه مهارتهای شغل جدید ب را بطور کامل یاد بگیرد. او در این شغل مسئولیت های بیشتری را متحمل میشود و چندین مهارت جدید نیز به اندوخته قبیل او اضافه میشود. مسیرهای شغلی برای توسعه مدیران و کارکنان ستادی سطوح بالا باید شامل مشاغلی در چندین بخش وظیفه ای باشد که دانش وسیعتری دارد و چشم انداز های مشاغل را فراهم میکند.
ارزیابی کارکنان در برنامه‌ریزی مسیر شغلی
اغلب گزارش های ارزیابی عملکرد توسط سرپرستان غیر مستقیم نسبت به کارکنان نوشته می‌شوند این سرپرست باید هریک از کارکنان را بخوبی بشناسد اما اگر گزارش او فقط از دیدگاه یک شخص تهیه گردد یک گزارش ناقص و یک طرفه خواهد بود.
در حالیکه یک ارزیابی عمیق و گسترده میتواند از طریق یک مرکز ارزشیابی انجام گیرد. استفاده از فنون ارزشیابی اعتبار پیشگویی خوبی را برای تعیین هویت مدیران بالقوه موفق موجب میشود. به هر حال روش پرخرجی است. به همین دلیل کاربرد آن در انتخاب کارکنان مدیریتی نیز محدود میشود تنها برای انتخاب بلکه برای توسعه و بازسازی کارکنان هم بطور موفقیت آمیزی استفاده میشود.
نقش مدیر در اجرای برنامه مسیر شغلی
اغلب سازمانها مدیران خود را جهت توسعه استعدادشان آموزش نمیدهند و آنها را برای خوب انجام دادن شغل تشویق نمیکنند. در اجرای هر برنامه مسیر شغلی اینگونه حالت منفی امور باید تغییر داده شود. برخی از مدیران کارکنانی را که دانش های مختلف را فرامیگیرند در پست های فعلی حفظ میکنند و به راحتی اجازه نمیدهند که این کارکنان به سوی مشاغل بهتر و بزرگتر حرکت کنند. برای حل این مشکل مدیران عالی خط مشی های محیط کار را باید بگونه ای اتخاد کنند که به مدیران سطوح پایین تر اجازه داده شود که برنامه پیشرفت کارکنانشان را تهیه کنند. اگر به این مدیران برای توسعه همکاران قوی و ماهر پاداش داده شود و امنیت شغلی و پیشرفت آنها از پیشرفت کارکنان ترس و واهمه ای نخواهند داشت.
