دواپس(DevOps) مجموعه‌ای از اصول است که تیم‌های توسعه و عملیات برای ارائه نرم‌افزار با کیفیت بالا، اجرا می‌کنند. در واقع، تیم‌های DEVelopment و OPerationS به طور جداگانه در سیلوهائی کار می‌کنند، که بر روی بهره‌وری کلی سازمان تأثیر مثبت خواهد گذاشت. دواپس با متحد کردن گروه‌های توسعه و عملیات در یک تیم، وظیفه همکاری برای دستیابی به اهداف مشترک را در پیش می‌گیرد.
در این مقاله، نه اصل و روش مهم دواپس را از نظر خواهیم گذراند که نحوه اجرای آنها می‌تواند به سازمان شما کمک کند تا از دواپس بیشترین بهره را ببرد.
دواپس (DevOps) چیست؟
دواپس یک فرهنگ توسعه نرم‌افزار است که فرآیندهای توسعه، عملیات و تضمین کیفیت را در یک مجموعه اقدامات مستمر، متحد می‌کند. این ارتباط متقابل عملکردی، مسئولیت end to end و همکاری را تسهیل می‌کند و گسترش طبیعی روش چابک را نیز در خود دارد.
انتقال به دواپس نیازی به نوآوری فنی ندارد. این مورد بستگی به پذیرش اصول، ارزش‌های مناسب دواپس و انطباق آنها با نیازهای سازمان شما دارد.
اصول دواپس
دواپس یک ذهنیت یا فلسفه است که شامل همکاری، ارتباط، اشتراک، گشودگی و رویکرد جامع توسعه نرم‌افزار است. دواپس به مجموعه‌ای جامع از استراتژی‌ها و روش‌ها متکی است. آنها از تحویل به موقع نرم‌افزارهای با کیفیت اطمینان حاصل می‌کنند. اصول دواپس نحوه سازماندهی یک محیط دواپس را راهنمایی می‌کند.
انتشارهای افزایشی
قبل از دواپس، تیم‌ها باید برای استقرار کد منتظر بمانند. تأخیر در انتشار کد اغلب باعث ایجاد گلوگاه یا آنچه به عنوان “ادغام جهنم” شناخته می‌شود، خواهد شد. وقتی توسعه‌دهندگان برای کمک به کد مجبور باشند مدت زمان طولانی منتظر بمانند، خطاها و مشکلات ناسازگاری اجتناب‌ناپذیر است.
دواپس توسعه‌دهندگان را تشویق می‌کند که هرچه بیشتر (معمولا این شمارش در طول روز حساب می‌شوند)، کد جدید ارائه دهند. در یک محیط دواپس، یک پروژه واحد به چند قسمت کوچک و قابل مدیریت تقسیم می‌شود و تیم‌ها کد خود را به صورت افزایشی ارسال می‌کنند.
این امر باعث می‌شود که عیب‌یابی کد، مشکل پیش از انتشار در تولید را آسانتر کند. بسته به روند کار، تیم‌های دواپس به روزرسانی کد و رفع اشکال را به صورت روزانه، هفتگی یا ماهانه منتشر می‌کنند.
انتشارهای بیشتر، چرخه توسعه و استقرار را انعطاف‌پذیرتر می‌کند. در نتیجه، تیم‌ها می‌توانند به سرعت به تغییرات ناگهانی پاسخ دهند و بلافاصله خطاها و اشکالات را برطرف کنند. هدف اصلی جلوگیری از ارسال کد بد به کاربر نهایی است.
اتوماسیون
یکی از اقدامات مهم دواپس، خودکار کردن هرچه بیشتر فرآیند توسعه نرم‌افزار است. اتوماسیون گردش کار به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد که فقط بر نوشتن کد و ایجاد ویژگی‌های جدید تمرکز کنند.
هر چیزی که می‌تواند خودکار شود باید در یک محیط دواپس خودکار شود. به عنوان مثال، تیم‌های دواپس به جای اتلاف وقت برای بررسی دستی کد برای خطا، از راه‌حل‌های نرم‌افزاری مختلفی برای ساخت و آزمایش خودکار برنامه‌ها استفاده می‌کنند. این امر به سادگی اجرای یک دستور واحد برای گردآوری/کامپایل (compile) کد منبع که برای تعیین اینکه آیا این کد در تولید مورد استفاده قرار می‌گیرد یا نه، است.
اگر برنامه به زبانی نوشته شده باشد که نیازی به کامپایل نیست، تیم‌های دواپس می‌توانند تست‌های خودکار را برای بررسی آماده بودن کد جدید انجام دهند. در صورت وجود خطا یا اشکال در کد، اتوماسیون هشدار لازم را ایجاد می‌کند. در نتیجه توسعه‌دهندگان می‌دانند که کدام یک از خطوط کد، باعث بروز مشکل می‌شود.
اتوماسیون همچنین نقشی حیاتی در برخورد با رویه‌های مدیریت زیرساخت دارد.
هدف این است که توسعه‌دهندگان بتوانند به سرعت از ظروف و ماشین‌های مجازی گرفته تا سرورهای ابری، ذخیره‌سازی، پایگاه داده و سایر زیرساخت‌ها به سرعت موارد لازم را تهیه و استفاده کنند.
Pipeline
دواپس با هدف ایجاد یک سیستم قابل تکرار، یک حلقه (که تداوم توسعه را تسهیل می‌کند)، را در نظر می‌گیرد. برای رسیدن به آن، تیم‌های دواپس Pipeline ایجاد می‌کنند.
این مهم بیانگر یک سیستم قابل تکرار است که از مراحل عبور می‌کند و کد باید قبل از استفاده برای تولید، از آن عبور کرده باشد. یک Pipeline معمولی دواپس از چهار مرحله اصلی تشکیل شده است:
- توسعه ابتدایی: توسعه‌دهندگان باید کد را بنویسند.
- ساختن: سپس، تیم کد را برای ساختن بررسی می‌کند تا اشتباهات را در نظر بگیرد.
- تست: پس از مرحله ساخت، تیم‌های عملیاتی آزمایشاتی را برای اطمینان از عملکرد کد جدید در محیط تولید انجام می‌دهند.
- استقرار: هنگامی که کد جدید مرحله آزمایش را پشت سر گذاشت، به کاربر نهایی منتقل می‌شود.
تیم‌های دواپس برای دستیابی به جریان مداوم کد از طریق Pipeline، استراتژی‌های حیاتی را اجرا می‌کنند. مهمترین آنها ادغام مداوم (CI) و تحویل مداوم (CD) است که با نام CI / CD نیز شناخته می‌شود.
ادغام مداوم مربوط به این است که چندین توسعه‌دهنده بتوانند به طور مرتب کد خود را ارسال و ادغام کنند، در حالی که تحویل مداوم همه چیزهای مربوط به انتشار و به روزرسانی کد، برای تولید هر چه سریع‌تر است. از این نظر، “همه چیزهای مداوم” یک اصل از دواپس است که با ایجاد یک Pipeline با توسعه و استقرار بی‌پایان ارتباط دارد.
همراه با CI / CD، در محیطهای حرفه‌ای دواپس، تیم‌ها تلاش می‌کنند تا از تداوم در هر جنبه از Pipeline، نظارت، جمع‌آوری بازخورد و استقرار اطمینان حاصل کنند.
نتیجه سخن
یک تغییر فرهنگ دواپس به یک تیم واحد نیاز دارد. دواپس حول فناوری‌های خاصی است که به تیم‌ها کمک می‌کند، کار را به اتمام برسانند. با این حال، دواپس، قبل از هر چیز، یک فرهنگ است. ایجاد فرهنگ دواپس نیاز به یک سازمان دارد که به عنوان یک تیم واحد، از توسعه و عملیات گرفته تا سهامداران و مدیریت، کنار هم کار کند. این همان چیزی است که دواپس را از سایر مدل‌های توسعه متمایز می‌کند.
هنگام انتقال به دواپس، به یاد داشته باشید که سازمان‌ها باید متدولوژی‌های دواپس را بر اساس اهداف، گردش کار، منابع و مجموعه مهارت‌های تیم خود پیاده‌سازی کنند.
