برنامه‌ریزی شغلی
قانون پارکینسون: چرا محدودیت‌ها موجب بهبود در کار می‌شوند؟
سیریل پارکینسون یک مورخ انگلیسی بود که در مقاله‌ای طنزآمیز برای اکونومیست در سال ۱۹۵۵، در مورد چگونگی رشد غیر قابل کنترل سازمان‌ها به دلیل ماهیت خدمتگزار آنها، بحث کرد: هر بخش برای دیگری کار ایجاد می کند. از این گذشته، مدیر هم می‌خواهد زیردستان خود را چند برابر کند.
او این مقاله را اینگونه تکمیل کرد: “کار با صرف زمان موجود برای تکمیل آن گسترش می یابد.” یا این که کار آن‌قدر طول می‌کشد تا کل زمان موجود برای انجام آن صرف شود.
او بعداً ایده خود را با کتاب خود که امروزه ما آن را به نام قانون پارکینسون می‌شناسیم، تعمیم داد. بیش از نیم قرن بعد، مشاهدات او همچنان مورد بحث است.
کاربردهای قانون پارکینسون
قانون پارکینسون فقط مربوط به بروکراسی‌ها نیست. این امر در مورد همه چیز صدق می‌کند ، اگرچه در مدیریت زمان بیشتر مشهود است.
- انجام کار در آخرین لحظه شما را پربارتر می‌کند. شما در آن ساعت پرکار‌تر از آنچه که معمولاً انجام می‌دهید هستید.
- هر چقدر هم فضا برای شما وجود داشته باشد ، وسایل شما راهی برای اشغال آن پیدا می‌کنند – شما به طور ناخودآگاه وسایل بیشتری را برای به دست آوردن آن فضای بی‌استفاده به کار می‌برید.
- تمام غذاهای موجود در بشقاب را تمام می‌کنید. مقدار غذا به نوعی تقریباً همان احساس سیری را به شما می‌دهد.
- اخذ کمک هزینه‌های بزرگ، شما را از تصمیم گیری بهینه منصرف می‌کند.
راه حل این است که محدودیت‌ها و خط قرمزهایی را در زندگی خود قرار دهید. ذهن و بدن انسان به سرعت سازگار می‌شود. خود را بدون سپر رها کنید و مطمئن باشید که در سطح بالاتری قرار خواهید گرفت.
اعمال قانون پارکینسون
به عنوان مثال، مشاهده خواهید کرد که تعیین مهلت تأثیر چشمگیری بر سرعتی که شما کاری را انجام می‌دهید، دارد.
برای مثال اگر یک هفته برای نوشتن یک مقاله زمان داشته باشید، حداقل نیمی از این زمان را صرف نوشتن آن مقاله ۱۰۰۰ کلمه‌ای خواهید کرد. شما همچنین زمانی را نیز صرف تحقیقات گسترده و ویرایش نوشته‌تان می‌کنید. شاید با توجه به تجربه شخصی خود، مدت زمان طولانی نیز قبل از شروع نوشتن برای الهام گرفتن استفاده کنید.
از سوی دیگر، وقتی شما تنها یک روز مهلت دارید ، رویکرد شما به طرز چشمگیری تغییر می‌کند. فقط چند نکته از تحقیقات به دست می‌آورید، دستورالعمل‌های مهم را متوجه می‌شوید و آنچه را که می‌دانید می‌نویسید. بعداً به دلیل اشتباهات دستوری نوشته‌تان را ویرایش می‌کنید و مطمئن می‌شوید که هیچ اشتباهی در آن وجود ندارد. این احتمال وجود دارد که این نوشته کمتر صیقل یافته از سایرین باشد ، اما این روش بسیار مناسب است.
مهلت، محدودیت زمانی است. شما می‌توانید محدودیت‌هایی را در زمینه‌های دیگر زندگی خود اعمال کنید تا بیش از پیش مؤثر واقع شوید. با چنین محدودیت‌هایی، شما باید موارد ضروری را از موارد اختیاری تمیز دهید .
«رویکردی منضبط به موارد دیگر » پاسخی به قانون پارکینسون است.
- زیاد خرج می کنید؟ نیمی از آنچه از صورتحساب شما مانده است را ذخیره کنید. شما بدون صرف همان مبلغ برای موارد تجملاتی ، نیز خوشحال خواهید شد. شما باید به جای صرف پول برای موارد بیهوده، آنچه که واقعاً شما را خوشحال می‌کند ، را در اولویت قرار دهید.
- زیاد لباس می‌خرید ؟ اطمینان حاصل کنید که همه چیز می‌تواند در کمد لباس شما جای بگیرد. اگر یک مورد جدید وارد شود ، مورد دیگر باید برود. هیچ آشفتگی غیر ضروری وجود ندارد.
- زیاد غذا می‌خورید؟ قسمت‌های کوچکتر و کمتری داشته یا از ظروف کوچکتر استفاده کنید. شما هنگام خوردن ۱۰ بسته کوچک چیپس بر‌خلاف یک بسته خانوادگی، از پیشرفت خود آگاه تر خواهید شد.
در قانون پارکینسون یک قدم جلوتر بروید
قانون پارکینسون بر این نکته تایید می‌کند که ما مسائل را به صورت غیرضروری پیچیده می‌کنیم. در نظر گرفتن یک روز، برای نوشتن کامل یک پایان‌نامه، فاجعه است.
اما واقعیت این است که ما همیشه با دیگران یا با خودمان برای وقت و بافر اضافی مذاکره می‌کنیم، زیرا ما یک ایده نامشخص درباره اینکه یک کار چه مدت طول می‌کشد تا انجام شود داریم.
این اتفاق می‌افتد چراکه انسان‌ها در پیش‌بینی نتایج بسیار وحشتناک عمل می‌کنند. ما گرفتار اختلافات شناختی هستیم. ما کاری که می‌توانیم در کوتاه‌مدت ارزیابی کنیم را زیاد در نظر می‌گیریم و آنچه را که می‌توانیم در درازمدت انجام دهیم دست کم می‌گیریم.
پیتر تیل در کتاب خود با عنوان صفر تا یک می پرسد ، “چگونه می توانید به برنامه ۱۰ ساله خود در ۶ ماه آینده برسید؟”
محدودیت‌ها ما را مجبور می‌کند وضعیت موجود را به چالش بکشیم. این امر باعث می‌شود تا رویکرد متعارف در انجام کارها را مجدداً مورد بررسی قرار دهیم و برای غلبه بر چالشی که پیش آمده است ، پیشرفت هایی داشته باشیم.
نتیجه نهایی این است که با وجود محدودیت‌ها ما بهتر و غنی‌تر از آنچه پیش می‌رفتیم پیش می‌رویم.
نتیجه نهایی
سیریل پارکینسون مشاهدات خود را برای توصیف ناکارآمدی بوروکراسی بیان کرد. جدا از شکل ساده آن، این مشاهدات در مورد نحوه ناتوانی در مدیریت خود است.
در عصر تکنولوژی که توجه ما به طور مداوم بین موارد مختلفی تقسیم می‌شود ، ما به خوبی می‌توانیم از قانون پارکینسون برای محافظت از ارزشمندترین منبع خود یعنی زمان استفاده کنیم.
