راهکار هاروارد: زمانی که قدرتان را نمی‌دانند باید چه کرد؟

درباره نویسنده

ربکا نایت، نویسنده و مدرس دانشگاه وزلین است. نوشته‌های او در نیویورک تایمز و فاینشنال تایمز چاپ شده است. مقاله زیر که جزو برگزیده‌های هاروارد بیزینس ریویو بوده، از آثار ربکا است.

آنی مکین، نویسنده “چگونه در محل کار خوشحال باشیم” بیان می کند: «هیچ احساسی بدتر از آن نیست که در محل کار کسی شما را نبیند و صدایتان را نشنود، همه ما به کسی نیاز داریم تا قدردان کارها و زحمات ما باشد، و زمانی که همکاران شما متوجه زحمات شما نمی شوند این حس به شما القا می شود که شما به آن جا تعلق ندارید». شاید کمی درباره پیشرفت در حرفه تان نگران شوید.:«شک به خود شروع به ریشه دواندن در درون شما می کند، و شما فکر می کنید اگر قرار است هیچ کس متوجه کارهای من نشود، باید چگونه پیش روم؟» کارین دیلون نویسنده دستورالعمل هایی برای سیاست های اداره ای می نویسد که آنچنان هم برای تغییر شرایط بی قدرت نیستید. «راه های زیادی وجود دارد تا مطمئن شوید دیگران کارهای شما را می بینند و درک می کنند. کلید آن یافتن راه هایی دیپلماتیک است تا کمی از خود تعریف کنید.» راه هایی در این جا پیشنهاد شده اند.

واقع گرا باشید

پیش از این که دست به عمل شوید، از خودتان درباره میزان قدردانی ای که از رئیس، همکاران و ارباب رجوعان خود انتظار دارید سوالاتی بپرسید. مردم بسیار پر مشغله اند. این فیدبک ممکن است به اندازه ای که شما انتظار دارید نباشد، اما در سازمان شما منطقی به نظر بیاید. دیلان اضافه می کند که شما با انسان ها سر و کار دارید. حتی اگر خوش بینانه نیز نگاه کنیم، همکاران و مدیر شما کاری که شما کرده اید را نادیده بگیرند و به شما محل ندهند. زمانی که احساس کردید از شما قدردانی نشده است، او توصیه می کند که درمورد دستاوردهای اخیرتان یک آزمون شخصی نمایانگر بدهید . از خودتان بپرسید آیا کاری که انجام دادم خارق العاده بود؟ آیا بالاتر از کارهایی بود که همکاران من انجام می دهند و از همه مهم تر، اگر انتظار دارم به من توجه کنند، آیا زیاده خواه به نظر می رسم؟ اگر مطمئن نیستید، از طریق همکار ارشدتان و یا همکارتان با نهایت احترام درخواست کنید تا راه حلی ثانویه را پیش پایتان بگذارد.